ააფ

მინი-დოსიე

კობა დავითაშვილი - დაიბადა 1971 წლის 31 ივლისს ქ. თბილისში. 1988 წელს დაამთავრა 166-ე საშუალო სკოლა. იმავე წელს ჩაირიცხა თბილისის ივ. ჯავახიშვილის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტის იურიდიულ ფაკულტეტზე, საიდანაც შემდეგ გადავიდა საერთაშორისო სამართლის და ურთიერთობის ფაკულტეტზე, რომელიც 1993 წელს წარჩინებით დაამთავრა; ამავდროულად დაამთავრა უნივერსიტეტის მეორადი ფაკულტეტიც, სპეციალობით "ბიზნესის ორგანიზაცია და მენეჯმენტი". მისი შემდგომი შრომითი ბიოგრაფია ასე გამოიყურება:

07/1992 - 11/1992 - საქართველოს ცსკ-ის იურიდიული განყოფილების იურისტი;

11/1992 - 07/1993 - საქართველოს სახელმწიფო მეთაურის აპარატის საკონსტიტუციო აქტების მომზადების სამსახური, სახელმწიფო მრჩეველი;

07/1993 - 10/1993 - იბრძოდა აფხაზეთში, იყო საქართველოს თავდაცვის სამინისტროს პირველი საარტილერიო პოლკის მე-2 დივიზიონის მართვის ოცეულის მეთაური;

10/1993 - 03/1994 - საქართველოს კონტროლის პალატის იურიდიული სამმართველოს იურისტი;

03/1994 - 01/1996 - საქართველოს პარლამენტის აპარატის წამყვანი სპეციალისტი;

08/1995 - 11/1995 - საქართველოს ცსკ-ის იურიდიული განყოფილების უფროსის მოადგილე;

01/1996 - 03/1996 - პარლამენტის აპარატის იურიდიული დეპარტამენტის კანონპროექტთა სამართლებრივი ექსპერტიზისა და ვიზირების განყოფილების უფროსი;

03/1996 - 10/1996 - საქართველოს პარლამენტის იურიდიული კომიტეტის აპარატის უფროსი;

10/1996 - 10/1997 - საქართველოს ახალგაზრდა იურისტთა ასოციაციის იურისტ-კონსულტანტი;

03/1997 - 06/1999 - შპს "გარანტ-აუდიტის" დირექტორი;

05/1998 - 11/1999 - თბილისის საკრებულოს წევრი, იურიდიულ საკითხთა და ადამიანის უფლებათა კომისიის თავმჯდომარე;

11/1999 - 04/2004 - საქართველოს პარლამენტის წევრი, 12/1999-03/2001 პარლამენტის საფინანსო-საბიუჯეტო კომიტეტის პირველი მოადგილე, 12/1999 - 12/2001 - საქართველოს იუსტიციის საბჭოს წევრი;

04/2004 - 07/2006 - საქართველოს მე-6 მოწვევის პარლამენტის წევრი.

საკუთარი განცხადების საფუძველზე ვადამდე შეუწყდა დეპუტატის უფლებამოსილება, ვინაიდან 2006 წლის 5 ოქტომბრის ადგილობრივ არჩევნებში აპირებდა მონაწილეობის მიღებას.

ამჟამად არის თბილისის საკრებულოს იურიდიულ საკითხთა და ადამიანის უფლებათა კომისიის წევრი. საარჩევნო ბლოკ "გაერთიანებული ოპოზიციის" სიით გახდა ბოლო მოწვევის პარლამენტის წევრი, მაგრამ დეპუტატის მანდატზე თავის თანამოაზრეებთან ერთად უარი განაცხადა.

ჰყავს მეუღლე და 5 ვაჟი.

კორ. - ბატონო კობა, უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ სად მუშაობდით?

კ.დ. - ბევრგან ვმუშაობდი, ყველას ვერ ჩამოვთვლი. სხვადასხვა წლებში ვიყავი პარლამენტის წევრი, საადვოკატო საქმიანობას ვეწეოდი, აუდიტორულსაც.

- აუდიტორულს?!

- დიახ, აუდიტორული ფირმის (შპს "გარანტ-აუდიტი") დირექტორი ვიყავი. მახსოვს, ერთი პერიოდი პარლამენტთან არსებულ აუდიტორული საქმიანობის საბჭოსთანაც ვთანამშრომლობდი და როცა იქ გამოცდები ტარდებოდა, მე ერთ-ერთი კომისიის წევრი ვიყავი. თუ გაინტერესებთ, ფინანსებთან რა შეხება მქონდა, ვიყავი საფინანსო-საბიუჯეტო კომიტეტის თავმჯდომარის პირველი მოადგილე. ასევე, თავის დროზე თბილისის საკრებულოს იურიდიულ და ადამიანის უფლებათა დაცვის კომისიის თავმჯდომარე ვიყავი. 1993 წელს აფხაზეთში ვიბრძოდი. ამის შემდეგ კონტროლის პალატაში ვმუშაობდი მცირე პერიოდი, მერე - პარლამენტში, აპარატში. საკრებულოს წევრი ვიყავი 1998-ში და 1999 წელს ამირჩიეს პარლამენტის წევრად "მოქალაქეთა კავშირის" სიით. მაშინ უპარტიო ვიყავი.

- რამ განაპირობა თქვენი პოლიტიკით დაინტერესება? თქვენ წარმატებული ადვოკატი იყავით. მახსოვს, იმ დროს მკვეთრად ოპოზიციურ გაზეთ "იბერია-სპექტრსაც" ადვოკატობდით.

- მახსოვს ის მომენტი. ჩვენს სასამართლოს მუდმივად სჭირს ის პრობლემა, რომ ამ სასამართლოში სიმართლის გატანა ძალიან ძნელია და მაშინაც ასე იყო. მიუხედავად ამისა, კლიენტების სიმცირე არ მქონდა და მატერიალურად უკეთ ვიყავი უზრუნველყოფილი; მაგრამ ადამიანურად ძალიან ძნელი იყო სასამართლოში გამოსვლა, კლიენტის უფლებების დაცვა, როდესაც წინასწარ იცოდი, რომ შენი იურიდიული ცოდნა და პოზიცია კი არ წყვეტდა საქმეს, არამედ ვიღაცის ზარი, ქრთამი ან სხვა რამ.

ბოლოს მახსოვს, ერთი კლიენტი მოვიდა ჩემთან: აი, საქმე მაქვს და თუ აიღებთო? მე ვუთხარი: იურიდიულად მომგებიანია შენი ეს საქმე, მაგრამ წააგებ-მეთქი. რატომო? იმიტომ, რომ მეორეს ადვოკატი ეტყვის, წასაგები პოზიცია რომ აქვს და სამწუხაროდ, ის ქრთამს მისცემს ან ვინმეს დაარეკინებს-მეთქი. არა, მაინც მინდა, რომ ჩემი ადვოკატი იყო, რადგან გენდობი და სანდო ადვოკატი მჭირდებაო. მაშინ მივხვდი, რომ კლიენტს კი უნდოდა, მაგრამ მე უკვე აღარ მინდოდა ამ სისტემაში დარჩენა. მინდოდა, სასამართლო სისტემაში რაღაც შემეცვალა. ძალიან ძნელი იყო ადვოკატობა იმ პერიოდში, როდესაც ქვეყანაში ასეთი ვითარება იყო.

სამწუხაროდ, სასამართლო ხელისუფლებაში დღესაც იგივე ვითარებაა, სიმართლის მიღწევა ჭირს. ჩვენს ქვეყანაში სასამართლო ხელისუფლების პრობლემა ყოველთვის იდგა და არის. იმედი მაქვს, უახლოეს მომავალში ეს საკითხი მოგვარდება, მაგრამ ჯერჯერობით ასეთი რთული ვითარებაა ამ სფეროში და ამიტომ აღმოვჩნდი პოლიტიკაში.

- ბატონო კობა, თქვენი ბუნებით ძალიან აქტიური პიროვნება ბრძანდებით, თუმცა ამ ბოლო დროს ტელევიზიით ნაკლებად ჩანხართ. რითაა ეს განპირობებული?

- ჯერ ერთი, ხელისუფლება ზრუნავს იმაზე, რომ ოპოზიცია ნაკლებად ჩანდეს. უამრავი ტელევიზია თუ გადაცემა დახურეს და პირდაპირი ეთერი ცოტაა. ტელევიზიებთან ურთიერთობაში მე გამოცდილი ვარ და მაგალითად, როდესაც "რუსთავი-2" რაღაც შეკითხვას მისვამს, ისე ვპასუხობ, რომ ჩემი სათქმელის დამახინჯება, ამოჭრა, სხვანაირად გადაკეთება შეუძლებელი და რთული ხდება. ამიტომ საერთოდ აღარ უშვებენ ხოლმე ამ კომენტარს და ისე ჩანს, რომ არ ვარ ტელევიზიებში. ასეთი შემთხვევა არაერთხელ მომხდარა. მათი ამოცანა არის, ვთქვათ, ოპოზიციური პარტიების ერთმანეთთან დაპირისპირება; მათი ამოცანა არის მიიღონ პასუხი, რომელსაც გამოიყენებენ ამ დაპირისპირებისთვის. მე ამის საშუალებას არ ვაძლევ, ამიტომ ჩემს კომენტარს საერთოდ არ უშვებენ. უშვებენ იმისას, ვინც გაუფრთხილებლად ისეთ კომენტარს მისცემს, რომ შეიძლება გამოიყენონ დასაპირისპირებლად ან პირიქით, ისმის ხელისუფლების ხელდასხმული "ოპოზიციონერების" კომენტარები, რომლებიც ამ დაპირისპირების მუხტს მუდმივად აღვივებენ.

- "კავკასიაზეც" ნაკლებად ჩანხართ...

- "კავკასიაზე" რამდენჯერაც მიმიწვიეს, მივედი.

- არა მხოლოდ თქვენ, საერთოდ გაერთიანებული ოპოზიცია აღარ აქტიურობს. რატომ, უფრო აქტიური გამოსვლებისთვის ემზადება?

- ეს პერიოდი უფრო მზადების პერიოდია, ვინაიდან ბუნებრივია, პოლიტიკური აქტივობისთვის ზამთარი საუკეთესო დრო არ არის. მეორეც, გართიანებული ოპოზიცია სულაც არ არის სხვაზე ნაკლებად აქტიური. სხვაზე ნაკლებად აჩვენებენ და ეს ხელისუფლების "დამსახურებაა"!

- პარლამენტს გარეთ მყოფი ოპოზიცია დღევანდელი გადასახედიდან ხომ არ ნანობს სადეპუტატო მანტატებზე უარის თქმას? პარლამენტში შესვლით უფრო მეტის გაკეთებას ხომ არ შეძლებდით? პირადად თქვენ პარლამენტში შესვლაზე რომ უარი თქვით, საკრებულოში რატომღა დარჩით?

- პარლამენტში ოპოზიცია არ არის და ეს ამ სიტყვის განმარტებიდანაც ჩანს. მაგალითისთვის გეტყვით: ამ ცოტა ხნის წინათ შედგა აჭარის არჩევნები. იქ ხელდასხმულ "ოპოზიციას", რომელიც სინამდვილეში არ არის ოპოზიცია, მისცეს მხოლოდ 2 მანდატი.

- თარგამაძის "ქრისტიან-დემოკრატებს" გულისხმობთ?

- დიახ. ტერმინი ოპოზიცია მთელ მსოფლიოში გულისხმობს მინიმუმ ერთ რაღაცას, რომ ეს არ არის მთავრობის მხარდამჭერი. მთავრობას რომ კენჭს უყრის და დადებით ხმას აძლევს, იმას ოპოზიციონერი არ შეიძლება ეწოდოს. აჭარის უმაღლეს საბჭოში შედგა კენჭისყრა, სადაც მთავრობის თავმჯდომარედ აირჩიეს ვარშალომიძე. ამ ე.წ. "ოპოზიციამ" მისცა ხმა. მანამდე თუ შეიძლება ეჭვის დონეზე და პოლიტიკური შეფასების დონეზე გეთქვა, ამ წუთის მერე უკვე ფორმალურადაც და იურიდიულადაც არ შეიძლება ამ პოლიტიკურ ძალას ეწოდოს ოპოზიცია.

- მთელ შემადგენლობას მისცა ხმა თუ მხოლოდ ვარშალომიძეს?

- რა მნიშვნელობა აქვს? იქ ასეა: მთავრობის თავმჯდომარეს აძლევ ხმას და მერე ის ადგენს მთავრობას.

- ხომ შეიძლება, ხელისუფლების მხრიდან ისეთი კარგი წინადადება წამოვიდეს, რომ ოპოზიციამ დაუჭიროს მხარი?

- იცით, რა? თუ ისეთი კარგი წინადადება წამოვიდა და ისეთი კარგი მთავრობაა, მეტი რომ აღარ შეიძლება და ამ მთავრობას ხმას აძლევ (მე იმას კი არ ვამბობ, ეს ცუდია თუ კარგი), ოპოზიცია აღარ გქვია. თუ იმდენად მოიხიბლე მთავრობის საქმიანობით, მისი პროგრამით და ამ შესანიშნავი ადამიანით, რომელსაც კენჭს უყრი, რომ მიეცი ხმა, - ამის მერე საკუთარ თავს ოპოზიციას ვეღარ უწოდებ. ამაზეა საუბარი! ასე რომ, პარლამენტში ოპოზიცია არ არის.

- საკრებულოზე რომ გკითხეთ?

- საკრებულოში სულ 3 კაცი ვართ ოპოზიციიდან.

- საკრებულო რატომ არ დატოვეთ, იქაც ხომ ვერაფერს გახდებით?

- საკრებულოს წევრი მე მანამდე გავხდი, ვიდრე მივიღებდით გადაწყვეტილებას პარლამენტში არშესვლის შესახებ. როდესაც საკრებულოს წევრი გავხდი, მაშინ, ობიექტურად რომ ვთქვათ, ასეთი გაყალბების დონე არ იყო. მაშინ ხელისუფლებას რეიტინგი ჰქონდა; მაგრამ ბოლო საპარლამენტო და საპრეზიდენტო არჩევნები ტოტალურად გაყალბდა და ასეთი ძალადობა, რაც ამ არჩევნებზე იყო, მე არც ერთ არჩევნებზე არ შემხვედრია. ამიტომ, როდესაც არჩევნები ყალბდება, იმ გაყალბებულ ორგანოში არ უნდა შეხვიდე. თბილისის საკრებულოში შეიძლება ოპოზიციის წარმომადგენლობა მეტი ყოფილიყო, მაგრამ ეს საარჩევნო კანონის ბრალი იყო, იმ ცნობილი სისტემისა, რომლითაც ჯამში ოპოზიციამ 30% აიღო, მაგრამ სულ 3 კაცი ჰყავს, როდესაც უნდა ჰყოლოდა მეტი.

- ოპოზიცია კვლავ დღის წესრიგში აყენებს რიგგარეშე არჩევნებს. პრეზიდენტმა სააკაშვილმა კი განაცხადა, რომ ეს სიგიჟეა და იგი არ აპირებს რიგგარეშე საპარლამენტო არჩევნების დანიშნვნას მხოლოდ იმიტომ, რომ 15-20 პოლიტიკოსის შრომითი მოწყობის გამო ქვეყანამ მილიარდი თუ მილიარდნახევარი ლარი დახარჯოს. აგერ, უკრაინაში უკვე დანიშნულ არჩევნებზე თქვეს უარი და რა უბედურებაა, ჩვენთან ყოველ სამ თვეში ერთხელ არჩევნებიო? ამ გლობალური ფინანსური კრიზისის პირობებში არჩევნების ჩატარება სუიციდის ტოლფასი იქნებაო.

- ქურდს რომ უსმინო, დღეში ათჯერ გამოტყდება. ბატონი სააკაშვილის საქმეც ასეა. მას დაავიწყდა, რომ ცენტრალურ საარჩევნო კომისიაში ოფიციალურად სხვა რიცხვი აქვს წარდგენილი. თუ ის გულისხმობდა არჩევნების ჩატარებისას საარჩევნო კომისიის ხარჯებს, რამდენიმე მილიონი იყო სულ და მილიარდს არ აღწევდა. თუ ის გულისხმობდა საკუთარი პარტიის მიერ დახარჯულ სახსრებს (მათ შორის, სახელმწიფო ბიუჯეტიდან), მაშინ კი, სწორი რიცხვი უთქვამს, მაგრამ ეს არ უნდა წამოსცდენოდა, ვინაიდან ოფიციალურად მას, როგორც პარტიის თავმჯდომარეს, დანახარჯის შესახებ სხვა რიცხვი აქვს წარდგენილი ცენტრალურ საარჩევნო კომისიაში. ჩვენ რომ სამართლებრივ ქვეყანაში ვცხოვრობდეთ, მარტო მისი ეს განცხადება იქნებოდა საკმარისი მის დასაპატიმრებლად, იმიტომ რომ ამხელა თანხა მას უკანონოდ დაუხარჯია.

- გარდა ამ გლობალური ფინანსური კრიზისისა, იქნებ, მართლაც აქვს საფუძველი სააკაშვილის უარს?

- უკაცრავად, მაგრამ ჩვენ სააკაშვილს არც ვეკითხებით და არც ვთხოვთ არჩევნებს! ჩვენ მივმართავთ საზოგადოებას, ქართველ ხალხს, რომ ამ ქვეყანაში ერთადერთი რეალური გამოსავალი არის ხელისუფლების რაც შეიძლება სწრაფი ცვლა და ლეგიტიმური ცვლა არის რიგგარეშე არჩევნები. მე ძალიან კარგად მახსოვს, სააკაშვილი შარშან ნოემბერშიც იმას იძახდა, არავითარი რიგგარეშე არჩევნები არ იქნებაო და შემდეგ საპრეზიდენტო არჩევნებიც ჩაატარა და საპარლამენტოც. მაგ კაცის ლაპარაკზე რომ ვიყოთ დამოკიდებული, ნამდვილად სხვანაირად იქნებოდა საქმე.

- მერე და, ისეთ ვადებსა და იმავე პირობებში ოპოზიციას არჩევნების ჩატარება ხელს აძლევს?

- იმ პირობებში არა! ამიტომ ჩვენ გვაქვს კონკრეტული გეგმა, რომელიც გავაცანით საზოგადოებას, როცა ა.წ. 7 ნოემბერს შევიკრიბეთ და რომელიც გულისხმობს, რომ ჯერ ჩვენი ამოცანაა სიტყვის თავისუფლების მიღწევა, განსაკუთრებით ელექტრონულ მასმედიაში (ფაქტობრივად, დღეს ცენზურის მარწუხებია ყველა სატელევიზიო არხზე, გარდა "კავკასიისა", რომელიც ვერ მაუწყებლობს მთელ საქართველოში); მეორე ეტაპი არის საარჩევნო კანონმდებლობის შეცვლა და მხოლოდ ამის შემდეგ - რიგგარეშე არჩევნები. ეს თანმიმდევრობა ძალიან მნიშვნელოვანია, რადგან ამ მასმედიით და ამ საარჩევნო კოდექსით ჩვენ არჩევნებზე წასვლას არ ვაპირებთ. ჩვენი ამოცანა არის დემოკრატიული არჩევნების ჩატარება და არა - არჩევნების იმიტაცია, რომელიც ჩატარდა. ეს არის განსხვავება და ამას ყველაფერს გადაწყვეტს ხალხი, ხალხის ერთობა. ხალხი ქუჩაში გამოვა და აიძულებს ხელისუფლებას, ჩაატაროს ნორმალური არჩევნები. ეს არის მოკლედ ჩვენი გეგმა.

- კი ბატონო, მაგრამ საარჩევნო კანონის შემუშავებასაც დრო სჭირდება. საამისოდ პარლამენტის თავმჯდომარემ მზაობა გამოთქვა და ოპოზიციას თანამშრომლობისაკენ მოუწოდა.

- არანაირი დრო ამას არ სჭირდება. დიდი ხანია არსებობს ეს პროექტი, თავის დროზე ეუთოს რეკომენდაციების საფუძველზე შემუშავებული დოკუმენტი საარჩევნო კოდექსისა. უბრალოდ, ამ კოდექსის მიღებაა საჭირო და მეტი არაფერი! პოლიტიკური ნებაა საჭირო. ამ შემთხვევაში პოლიტიკური ნება ხალხმა უნდა გამოიჩინოს და აიძულოს ხელისუფლება, ჩამოსკუპდეს სკამიდან, რომელიც არ ეთმობა, იმიტომ, რომ ამ ხელისუფლებამ დაღუპა ეს ქვეყანა, დაკარგა ტერიტორიები. ამათ ხელში ქვეყანას ყოველწუთს კიდევ უფრო დიდი უბედურებები ემუქრება და ეს მოუთმენელია. თითოეული დღე სააკაშვილის ხელისუფლებაში ყოფნისა არის პირდაპირი საფრთხე ჩვენი და ჩვენი შვილების მომავლისთვის.

- აბა, რას ნიშნავდა ბაქრაძის მოწოდება, რომ შევიმუშაოთ ახალი საარჩევნო კოდექსიო?

- დროის გაყვანის მცდელობას! ჩვენ მაგის დრო არ გვაქვს. არსებობს პროექტი და ჩვენ ვაიძულებთ, რომ მიღებულ იქნას. მე ძალიან კარგად მახსოვს, როგორ მიიღო კომუნისტურმა უმაღლესმა საბჭომ მრავალპარტიული საარჩევნო კოდექსი. შემოერტყა ხალხი იმ შენობას და აიძულა ხელისუფლება, მიეღო ის კანონი. სამწუხაროდ, ამ ქვეყანაში რაიმე გადაწყვეტილების მიღების ეს ერთადერთი მეთოდია. სამწუხაროდ, საზოგადოების აქტიური ძალისხმევის, მასობრივი საპროტესტო აქციების გარეშე არც ერთ ხელისუფლებას არ ჰყოფნის კეთილგონიერება, თვითონ მიიღოს სწორი გადაწყვეტილება.

- ასეთ კრიტიკულ ვითარებაში, როდესაც რუსეთის სამხედრო აგრესია რეალურია და ხალხი შიშით ელოდება, რუსეთი ისევ როდის დაგვარტყამსო, მართლაც და, რამდენად სწორია ახალ არჩევნებზე ლაპარაკი?

- საუბედუროდ, როცა კი საქართველო დამოუკიდებელი იყო, ყოველთვის იყო გარე აგრესიის საფრთხის ქვეშ. არ მახსენდება დამოუკიდებელი საქართველოს ისტორიის არც ერთი წუთი და საათი, როდესაც მას გარე აგრესია არ ემუქრებოდა და ამ ლოგიკით ჩვენ ხელისუფლება საერთოდ არ უნდა გამოვცვალოთ?! საკუთარი ტერიტორიები რომ ვერ დაიცვა და ვერ ივარგა, საფრთხე რომაა ქვეყნისთვის, ამიტომ საგარეო საფრთხეც რომ გვემუქრება და რომ ვერ უქნია ღმერთს, სწორედ ამიტომაა შესაცვლელი ეს ხელისუფლება!

- რამდენად რეალურია, რომ რუსეთმა გაიმეოროს აგრესია ან უარესი გააკეთოს, ვიდრე აგვისტოში?

- არ არის გამორიცხული და სწორედ ამიტომ, როდესაც შენ საფრთხის ქვეშა ხარ, უნდა გყავდეს ისეთი ხელისუფლება, რომელიც, მინიმუმ კეთილგონიერებით გამოირჩევა და საზოგადოების ნდობით სარგებლობს. ჩვენი ხელისუფლება არც კეთილგონიერებით გამოირჩევა და არც საზოგადოების ნდობით სარგებლობს. აქედან გამომდინარე, ძალიან სწრაფად არის შესაცვლელი, სანამ ახალი უბედურება მოგვსვლია.

- ამერიკასთან ურთიერთანამშრომლობის ხელშეკრულების დადება სწორი ნაბიჯია?

- კი, ბატონო! თუ ეს შეთანხმება დაიდო, ანუ საფრთხე შემცირდა, მაშინ უფრო ხელ-ფეხგახსნილი ვიმოქმედებთ.

- თვითონ ეს ხელშეკრულება რამდენად მისაღებია ოპოზიციისთვის?

- ყველაფერი, რაც ჩვენი ქვეყნის უსაფრთხოებას გაზრდის, მისაღები და მხარდასაჭერია.

- ასეთი მოსაზრებაც არსებობს, რომ ხელშეკრულება მართლაც კარგია, მაგრამ სანამ ის არ გაფორმდება, ამაზე ხმამაღლა არ უნდა ვსაუბრობდეთ, რათა რუსეთი არ გავაღიზიანოთო.

- საზოგადოდ, ეს სწორია, იმიტომ რომ არსებობს ერთი კარგი გამოთქმა: "მჩხავანა კატა თაგვს ვერ დაიჭერსო!" ჩვენი ხელისუფლება სულ ჰგავს მჩხავანა კატას, რომელიც მუდმივად ჩხავის და თაგვს ვერ იჭერს. რა თქმა უნდა, თუ ასეთი მოლაპარაკება მიმდინარეობდა, უკეთესი იქნებოდა, ეს გადაწყვეტილება მიღებულიყო და მერე გაცხადებულიყო. მაგრამ ჩვენი ხელისუფლება ხომ უფრო "პიარზეა" ორიენტირებული და მას ეჩქარება თქვას, რომ რაღაცა ხდება და მერე, თუნდაც, ნუ მოხდება ეს ამბავი! ეს კიდევ ერთხელ ადასტურებს, რომ ამ ხელისუფლების დიდხანს ხელისუფლებაში დატოვება არ შეიძლება. მას შეუძლია საკუთარი პოლიტიკური ინტერესების გამო ყველაზე კარგი წამოწყებაც კი ჩაშალოს.

- ბატონო კობა, საზოგადოების მხარდაჭერას ბრძანებთ და, ხომ არ გეჩვენებათ, რომ ეს საზოგადოებას ოპოზიცია მობეზრდა? 7 ნოემბერს იმდენი ხალხი არ მოვიდა მიტინგზე, რამდენიც 2007 წელს...

- როგორ არ მოვიდა?! მე რაღაც არ მომეჩვენა, რომ იმდენი ხალხი არ მოვიდა! იმ ფონზე, როდესაც ჩვენ არ შემოგვივლია საქართველო, როგორც შარშან შემოვიარეთ თვენახევრის განმავლობაში და იმ ფონზე, როცა ჩვენ არც ერთი ტელევიზია არ გვაშუქებდა, ძალიან ბევრი ხალხი მოვიდა და უზარმაზარი მანიფესტაცია გაიმართა. 50 ათასი კაცის მოსვლა ამ ეტაპზე მე ძალიან სერიოზულ შედეგად მიმაჩნია! ასე რომ, ვერ გავიზიარებ, თითქოს იმდენი ხალხი არ მოვიდა! ძალიან ბევრი ხალხი მოვიდა იმის კვალობაზე, რა მდგომარეობაცაა ქვეყანაში. 2007 წლის ნოემბერს წინ უძღოდა ოპოზიციის თვენახევრიანი მუშაობა და მთელი საქართველოს შემოვლა. იმ პერიოდში მთელ საქართველოში მუშაობდა ტელეკომპანია "იმედი", რომელიც ობიექტურ ინფორმაციას აწვდიდა. ეს ფაქტორები არ იყო 2008 წელს და ამიტომ 50 ათასი კაცის მოსვლა ძალიან დიდი შედეგია.

- თვით ოპოზიცია ერთიანი აღარაა. აგერ, კოკო გამსახურდიამ, აკაკი ასათიანმა და გუგული მაღრაძემ "სახალხო კრების" ჩატარების იდეა წამოაყენეს; ლეიბორისტები თავიდანვე ცალკე არიან; "რესპუბლიკელებმა" და "ახალმა მემარჯვენეებმა" ცალკე ალიანსი შექმნეს; კიდევ ერთი ახალი ოპოზიციური ალიანსის შექმნაზეა ლაპარაკი. დღეს რა მდგომარეობაა არასაპარლამენტო ოპოზიციაში, რამდენი სახის დაჯგუფებაა?

- პოლიტოლოგი არა ვარ, მე პოლიტიკოსი ვარ! მე ვერ მიმოვიხილავ, ვინ სად არის და რატომ არის. მე შემიძლია ერთი რამ ვთქვა: განცალკევება და ცალკე საკუთარი მომავლის ძიება არც ქვეყანას წაადგება და არც იმას, ვინც ამ განცალკევების მომხრეა. ვინც ვართ გაერთიანებულ ოპოზიციაში, ჩვენი სინდისი სუფთაა ერისა და ისტორიის წინაშე. ჩვენ გაერთიანების მომხრე ვიყავით, ვართ და მომავალშიც ვიქნებით, რადგან მიგვაჩნია, რომ ძალა ერთობაშია. ვინც არ იზიარებს ამ აზრს, იმან აგოს პასუხი ისტორიისა და ერის წინაშე, რომ გადამწყვეტ მომენტში, როცა საზოგადოებას ერთიანობა სჭირდებოდა, ამ ერთიანობაზე უარი თქვეს! ეს მათ უნდა ჰკითხოთ, ძალიან რთულია მე ვაგო პასუხი ან რამე გიპასუხოთ იმათ ნაცვლად, ვისაც არ სურს ერთიანობა. მე მსურს ერთიანობა და ამ ერთიანობის გულისთვის მზად ვიყავი მსხვერპლი გამეღო და არასდროს ჩემი თავი წინ არ წამომიწევია, არავინ არ შემიწუხებია და არ მითქვამს, რომ მე უნდა ვიყო მარტო და სხვა არ უნდა იყოს, რომ პირველ ნომრად მე უნდა ვიყო და სხვა მეორედ უნდა ეწეროს. ვინც აქ ვართ გაერთიანებული, ასე არ გვითქვამს და ვინც საკუთარ პიროვნულ ამბიციებს ანაცვალებს ყველაფერს, ეს მათ უნდა ჰკითხოთ. ასე რომ, ეს არ არის კითხვა ჩვენს მიმართ.

- თქვენ ფიქრობთ, რომ თქვენთან არყოფნა მათი მხრიდან მხოლოდ ამბიციაა? იქნებ პოლიტიკური გზების სხვადასხვაობაა?

- მე არ ვიცი, სხვა რა დავარქვა! რაში გამოიხატება ეს "პოლიტიკური გზების სხვადასხვაობა" და თუ ამიხსნის ვინმე, საქართველოში რას ნიშნავს მემარჯვენეობა და მემარცხენეობა? ვართ ჩვენ ახლა იმ მდგომარეობაში, რომ დავნაწილდეთ და ცალ-ცალკე ვიმოქმედოთ? თუ იმის დროა, რომ ჯერ დემოკრატია იყოს ამ ქვეყანაში, იმას მივაღწიოთ, რომ დემოკრატიული საარჩევნო კოდექსი გვქონდეს და ამის შემდეგ, კი ბატონო, ვიყაროთ ცალ-ცალკე კენჭი! მაგრამ სანამ არა გვაქვს დემოკრატიული საარჩევნო კოდექსი და სანამ ამ ქვეყანაში არჩევნები არის სიყალბის, ძალადობისა და ფარსის გამოხატულება, მანამდე არის დრო ამ ცალკე პოლიტიკური პლატფორმებისა?! ამ კითხვას მე ვუსვამ მათაც და საზოგადოებასაც და დაე, საზოგადოებამ განსაჯოს.

- ბატონო კობა, რამდენად გჯერათ ბურჯანაძისა და ნოღაიდელის ოპოზიციონერობისა?

- არ მჯერა. როდესაც ადამიანი ხელისუფლებიდან მოდის, მან ხომ საზოგადოებას უნდა აუხსნას, ოპოზიციაში რატომ გადავიდა და როგორ აღმოჩნდა! და გარდა ამისა, უნდა ახსნას თავისი პოზიცია, როდესაც ის იყო ხელისუფლებაში. ჩვენ ასეთი ახსნა არც ერთისგან და არც მეორისგან არ მოგვისმენია. ორივეს ისე უჭირავს თავი, ყველაფერში მართლები ყოფილან. არადა, სულ ახლახან ხელისუფლებაში იყვნენ და მაშინ ეს ხელისუფლებაც მართალი ყოფილა და ოპოზიციაში რაღა უნდათ?! ხოლო თუ ეს ხელისუფლება რაღაცაში ცდებოდა, მაშინ მათ დროსაც ცდებოდა და საკუთარი შეცდომების აღიარება ეს სისუსტის კი არა, სიძლიერის ნიშანია. სისუსტე სწორედ ის არის, როდესაც ამბობ, ყოველთვის ყველაფერში მართალი ვიყავიო!

- ახლა საზოგადოებაში საკმაოდ დიდი მოლოდინია ირაკლი ალასანიას პოლიტიკურ ასპარეზზე გამოსვლასთან დაკავშირებით. შესაძლოა ამ ინტერესს ისიც განსაზღვრავს, რომ როდესაც აფხაზეთის პრობლემაზე მუშაობდა, იგი დადებითად ახსოვს საზოგადოებას და კიდევ ისიც, რომ იგი არის ვაჟი გენერალ მამია ალასანიასი, რომელიც ჟიული შარტავას შეყვა აფხაზეთის მინისტრთა საბჭოს შენობაში და მასთან ერთად დაიღუპა. სოხუმი რომ დაეცა, თვითონ ირაკლი ჭუბერის უღელტეხილით წამოვიდა და მხოლოდ თბილისში ჩამოსვლისას გაიგო მამის და ჟიულის დაღუპვის ამბავი. თქვენ რას იტყოდით მასზე?

- ამ ადამიანს არ ვიცნობ, მასთან პირადი ურთიერთობა არ მქონია. ასე რომ, ვერც კარგს გეტყვით და ვერც ცუდს.

- რა კომენტარს გააკეთებთ ამ ახალ "ძველ" თუ ძველ "ახალ" მთავრობაზე?

- მართალი გითხრათ, აღარც ვადევნებ თვალყურს, კულტურის მინისტრს როდის გადაიყვანენ თავდაცვის მინისტრად, განათლების მინისტრს - ეკონომიკის მინისტრად და მერე ისევ უკან დააბრუნებენ, ვინაიდან დილით სააკაშვილს რაღაცა მოეჩვენა და გადაწყვიტა, რომ ასეა საჭირო. მსგავსი პროცესები რუსეთის იმპერიას ახასიათებდა. როდესაც მეფის რეჟიმი ბოლო წუთებს ითვლიდა, თვეში ორჯერ იცვლებოდნენ მინისტრები და დაახლოებით ასეთ მდგომარეობაში ვართ. სააკაშვილის ხელისუფლება სულს ღაფავს და მისი აგონიის გამოხატულებაა ეს "ჩეხარდა", როგორც ეძახდნენ რუსეთის იმპერიაში მინისტრების ამ სწრაფ ცვლილებას.

- ისე, დიდი ხანია ირწმუნებით და შარშანაც ამტკიცებდით, ეს ხელისუფლება სულს ღაფავსო...

- ჩემო ბატონო, ეს ამბავი შარშან ფაქტობრივად დამთავრებული იყო, მაგრამ ბატონ სააკაშვილს მამობილი, მფარველი, "კრიშა" ჰყავდა ბუშის სახით და ის კაცი იძახდა: ამ ბავშვმა რომ ასანთი მოითხოვოს, მიეცით, ოღონდ არ იტიროსო! მისცეს ასანთი და კინაღამ მსოფლიო გადაწვა! ახლა ის "კრიშა" აღარ ჰყავს, დაუცურდა, აღარ ჰყავს ის მფარველი და ახლა ვეღარაა ხასიათზე. ამ ბოლო დროს რომ გამოდის, ნირწამხდარია, ვინაიდან იცის, რომ მფარველი აღარ ჰყავს და მფარველის გარეშე ვერაა მაგარი!

- და თქვენ ფიქრობთ, რომ სააკაშვილს ობამა აღარ გაუწევს ასეთ მფარველობას?

- ნამდვილად!

- ბატონო კობა, შორს წაგვიყვანდა იმ საშინელებებზე ლაპარაკი, რაც რუსეთმა დაგვმართა, მაგრამ გვინდა თუ არა, ის ჩვენი მეზობელია, ვერც მას გადავასახლებთ და ვერც ჩვენ გადავსახლდებით სადმე. რა გამოსავალს ხედავთ, როგორ უნდა მოგვარდეს რუსეთთან ურთიერთობა?

- ეს ცალკე ინტერვიუს თემაა და მოკლედ ამის თქმა ძალიან ძნელია, იმიტომ რომ უამრავ ფაქტორს მოიცავს: სამხედროს, პოლიტიკურს, ეკონომიკურს. ჩემთვის იდეალურია ურთიერთობა, რაც რუსეთთან, ვთქვათ, ბალტიისპირეთის ქვეყნებს აქვთ, როდესაც ხმამაღლა გამაღიზიანებელ განცხადებებს არ აკეთებენ, მაგრამ საკუთარ ეროვნულ პოზიციებს ბოლომდე იცავენ. აი, ეს არის: პრინციპული უნდა ვიყოთ საქმეში და თავშეკავებული სიტყვის თქმაში! ჩვენი ხელისუფლება პირიქით იქცევა. სხვათა შორის, სააკაშვილი მაგონებს მარშალ პეტენს (მოგეხსენებათ, პეტენმა ჰიტლერთან კაპიტულაციას მოაწერა ხელი), რომელიც დე გოლივით ლაპარაკობს, თან საქმით ქვეყანას რუსეთს აბარებს. ახლა, საგარეო საქმეთა მინისტრად დანიშნა რუსეთის მოქალაქე...

- ის ჩვენი მოქალაქეცაა, ბატობო კობა!

- გასაგებია, მაგრამ რუსეთის მოქალაქეც არის, თან იძახის, რუსეთის მოქალაქეობაზე უარს არ ვიტყვიო! ე.ი. ომი გვაქვს ქვეყანასთან და მისი მოქალაქე გვიზის საგარეო საქმეთა მინისტრად! მხოლოდ სააკაშვილის გონებაში შეიძლებოდა დაბადებულიყო ეს "გენიალური აზრი"! რა უნდა ველაპარაკო ამ კაცს?! და ის მელაპარაკება მე რუსეთთან ურთიერთობასა და პრინციპულობაზე?! მთელი ძირითადი ობიექტები რუსეთს ჩააბარა. მართალია, ვაშაძე ამაში არ მონაწილეობდა, მაგრამ ბენდუქიძე ვისი მოქალაქე იყო და არის კიდევაც?! კვლავ ემსახურება იმ რუსეთს. საქმით რუსეთის საქმე კეთდება და სიტყვით მაგრები ვართ. პირიქით რომ იყოს, ჯობია! ნაკლები გამაღიზიანებელი სიტყვა და უფრო პრინციპული საქმე, - აი, ეს არის ჩემი რეცეპტი რუსეთთან ურთიერთობისთვის.

- როდის ველოდოთ ოპოზიციისგან აქტივობას?

- გაზაფხულზე.

- და ბოლოს, ბატონო კობა, ჩვენს ჟურნალს რას უსურვებთ მას?

- მართალი გითხრათ, სპეციალურ ჟურნალებს არ ვეცნობი ხოლმე. ახლა გავეცნობი თქვენს ჟურნალს. ვუსურვებ, რომ თავისუფალი ბიზნესი გვქონოდეს, ბიზნესი ხელისუფლებისგან თავისუფალი იყოს და მენეჯმენტში ყოფილიყვნენ არა მთავრობისგან პოლიტიკურად ხელდასხმულები, არამედ თავისი საქმის ჭეშმარიტი პროფესიონალები.

ესაუბრა დალი ჩიკვაიძე